Meditating on the Cross

“மனுஷருடைய கற்பனைகளை உபதேசங்களாகப் போதித்து வீணாய் எனக்கு அராதனை செய்கிறார்கள் என்றும்……

நீங்கள் தேவனுடைய கட்டளையைத்தள்ளிவிட்டு, மனுஷருடைய பாரம்பரியத்தைக் கைக்கொண்டு வருகிறவர்களாய்……..அனேக சடங்குகளையும் அனுசரித்து வருகிறீர்கள் என்றார்.

Dr. R. Radhakrishnan writes in his book “Indian Religions”, “True religious life must express itself in love and aim at the unity of mankind. Bead necklaces, rosaries, triple paint on forehead, or putting on ashes, pilgrimages, baths in holy rivers, meditation or image worship do not purify a man as service of fellow-creatures does.
Though Radhakrishnan was an enlightened soul and a scholar philosopher par excellence, he could not go beyond recognizing Christ as one of the finest teachers in the religious world. Thiru.Vi. Ka, on the contrary confesses that meditation on the cross will help humanity to obtain forgiveness from their sins.
He writes; If only the crucified Christ is conceived in the heart of men, away will fly the mountains of sins! And the very thought of Cross will destroy the evil from this world and pave way for the universal brotherhood. On the one hand he says that external observations and piety are not true ways of obtaining salvation on the other hand he asserts that meditating on the cross and drawing near to Christ are the signs of true spirituality and only means of obtaining salvation. This conviction is expressed in the following poem:

மலரைப் பறிக்கிலென்? மாலை புனைந்திலென்?
மந்திரத்தின் ஒலியைப் பெருக்கிலென்? ஒவெனப் பாக்களை ஒதிலென்ன?
சிலுவையும் ஆணியும் செந்நீரும் சேர்ந்த திருஉருவம்
பொலியும் உளத்தினில் பொன்றிடும் பாவப் பொறுப்புக்களே!

பொருள்:
பொன்றிடும் – அழிந்துவிடும்; பொருப்புகள் – மலைகள்; மலை மலைமலையாய்க் குவிந்து கிடக்கும் பாவங்கள் எல்லாம் அழிந்துவிடும்.